بایگانی ماه آذر, ۱۳۸۵

بسم الله

سخنانی که می‌خواهم بگویم احتیاج به تأمل دقیق و عمیق دارد. پس درخواست من این است که مطلب را تا آخر بخوانید و تعصبی برخورد نکنید.

خیلی خلاصه می‌گویم.

من اگر در این مملکت دستم به جایی می‌رسید، تمام فعالیت‌های نظامی بسیج را به مدت چند سال به حالت تعلیق در می‌آورم. فعالیت‌های نظامی که بسیج در این دوران انجام می‌دهد، تنها و تنها باعث تخریب حکومت و بدبین شدن مردم نسبت به انقلاب می‌شود. فعالیت‌هایی که بسیج در این دوران انجام می‌دهد، عینا بر می‌گردد به حدود ۲۵ سال قبل و کارهایی که در زمان جنگ و اوایل انقلاب انجام می‌شده است. افرادی که در زمان حاضر، وارد این مجموعه می‌شوند، بیشتر به خاطر هوای نفس خودشان است. افرادی که اکثرا جوان و سنینی در حدود ۱۵ تا ۲۰ سال دارند.

فعالیت‌های نظامی که در حال حاضر از جانب بسیج انجام می‌شود، به راحتی توسط ارگان‌های دیگر نظامی قابل انجام است. در حال حاضر هم، جنگی در مملکت نیست که احتیاج به یک چنین نیروهای نظامی باشد.

بسیج ۲۰ میلیونی که امام فکرش را می‌کرد کجا و بسیج این دوره زمانه کجا. بسیج ۲۰ میلیونی که در زمان خودش پشتوانه بزرگی برای این کشور بود، این روزها به برداری تبدیل شده است که جهت آن بر خلاف جهت بردار این انقلاب است.

من هم دوست دارم که در ایست بازرسی شرکت کنم و چراغ قوه در صورت مردم بیاندازم و صندوق عقب ماشین مردم را چک کنم و در خیابان کلاش دست بگیرم. ولی……

برخوردهایی که در بعضی از مواقع احتیاج به سعه‌صدر از جانب مقامات حکومتی دارد، و نیروهای انتظامی این مسئله را رعایت می‌کنند، نیروهای بسیج با حرکات نظامی که انجام می‌دهند، گاها باعث تخریب چهره این مجموعه مقدس و با ارزش می‌شوند. مثال آن را بارها دیده‌ام و شاید شما هم دیده باشید.

 

بسم الله

این روزها که قیافه صدام را نشان می‌دهند، دلم برایش کباب می‌شود. یه جورایی دلم برایش می‌سوزد. یک چهره ملتمسانه. انگاری که می‌خواهد به دنیا بگوید، غلط کردم؛ ولی رویش نمی‌شود. موقعی که در دادگاه موقع قرائت حکم اعدامش فریاد می‌زد الله اکبر، دلم می‌خواست که قاضی دادگاه در حکمش تجدید نظر کند. چرا باید صدام را اعدام کنند؟ حالا مگه چی کار کرده بنده خدا. چرا فرصت توبه و جبران اشتباهات گذشته را از این آدم می‌گیرند. بابا این آدم یه روزی برای خودش برو و بیایی داشته. رئیس‌جمهور یک کشور بوده. کم نیست‌ها. رئیس‌جمهور بوده…. آدمی که یه روزی اراده می‌کرد، ۱۰۰۰ نفر را قتل عام می‌کرد، با سلاح شیمیایی یک نسل رو نابود می‌کرد، کسی بر خلاف نظرش حرف می‌زد از هستی ساقطش می‌کرد، حالا باید دست بسته ببرنش تو دادگاه. دادگاهی که یه روزی خودش بهش سیطره داشته. نه آقا جان این انصاف نیست. اگه همین کارو با خودت می‌کردن خوشت می‌آمد؟ نه امام زمان راضی می‌شه، نه شهدا و نه امام شهدا. ولی خوب چه کنم که کاری از دست من بر نمی‌یاد. راستی این فقط نظر من نیست‌ها. عفو بین‌الملل ، واتیکان ، طالبانی ، بلر و…. همه با نظر من موافقند……