بایگانی ماه شهریور, ۱۳۸۶

بسم الله

دیروز هر چی فحش بلد بودم، نثار مدیرعامل و سر مربی و بازیکنان بی‌غیرت استقلال کردم. این تیم، امسال تیم نمی‌شه. از اولش که این فتح‌الله‌زاده رو گذاشتن مدیرعامل، مثل روز برام روشن بود که چی میشه.

 

 

ماه رمضون سال‌های پیش یه جورایی باحال تر بود. این چند ساله که تلویزیون ماراتن سریال برگزار می‌کنه. از پانزده دقیقه بعد از افطار، سریال شروع میشه تا پانزده دقیقه قبل از اینکه شب تصمیم به خواب می‌گیری. سریال دنبال کردن شده ماه رمضون الان ما. قشنگی بعد از افطار ماه رمضون‌ها از بین رفته. الان که منزل اقوام برای افطاری می‌ریم، همه چیز شده تلویزیون و سریال؛ و صمیمیت‌ها از بین رفته…

جشن رمضان هم که شبکه پنج برگزار می‌کنه، اونم از سنت‌های غلط سیماست. فیلم‌هایی که از خانواده‌های مستضعف به منظور جریحه‌دار کردن احساسات مردم پخش میشه، فایده‌ای جز بردن آبروی اون افراد نداره. بچه‌های جهادی هم که به اشتباه با این جشن همکاری می‌کنن. داریم به بیراهه میریم.

 

 

بسم الله

دوستان اینقدر سنگ این عرب‌های فلان رو به سینه نزنید. به قول اصغر آقا، زمون اون خدا بیامرز این عرب‌های بهمان، جرأت نداشتن نگاه چپ بکنن به ایران. کسی اونارو آدم هم حساب نمی‌کرد. حالا چرا به اینجا رسیدند و ما به اینجا رسیدیم، خیلی جای بحث داره. که بنده حاضرم با هر کس که طلبه است به صورت رو در رو مباحثه کنم.

وسط هفته کوه رفتن هم لذت خاص خودش رو داره. خلوتی کوه این احساس رو به آدم منتقل می‌کنه که تمام این کوهستان متعلق به خودشه.

دوستان دقت کنند که پروژه برج میلاد قراره که ۱۳ روز دیگه افتتاح بشه. البته طبق اون چیزی که روزشمار داره نشون میده.

اگه یه بابایی که متأهل هم هست، ساعت یک و نیم نصف شب به شما زنگ بزنه و شما رو از خواب بیدار کنه و بگه که ماشینم بنزین تموم کرده و از شما درخواست کمک کنه و شما از محل خواب برخیزید و جامه به تن کنید و وقتی که آماده حرکت شدید، دوباره با شما تماس بگیره و بگه که شوخی کردم، بگیر بخواب؛ شما چه حسی بهتون دست میده و برای تلافی چه راهی را انتخاب می‌کنید؟