به نام پدر
بسم الله
به نام پدر ، ساخته ابراهیم حاتمیکیا
بالاخره رفتم و به نام پدر را دیدم. نگران بودم از اینکه اکران فیلم تمام شود و من مجبور بشوم این فیلم را با کامپیوتر ببینم که به همت میرهادی و عبدالمجید این امر محقق شد. بر خلاف انتقاداتی که از این فیلم شنیده بودم ، بسیار از این فیلم لذت بردم. چون برای دیدن این فیلم ذهن خود را از همه چیز پاک کرده بودم و برای دیدن این فیلم ، نه میدانستم آژانس شیشهای چیست و نه موج مرده را میشناختم و این فیلم را به طور مستقل در ذهن خود بررسی کردم.
اگر حاتمیکیا در طول دوران فیلمسازی خود ، فیلمی بهنام آژانس شیشهای نمیساخت ، اگر فیلمی به نام ارتفاع پست نمیساخت ، الان به نام پدر، سری در بین سرها بلند کرده بود.
حاتمیکیا کارگردانی است که در فیلمهای خود ، به دنبال تفاوت بین نسلها میگردد. اصولا هم سبک چندین ساله فیلمسازی حاتمیکیا اینگونه بوده. اگر به دقت به فیلمهای آژانس شیشهای و به نام پدر نگاه کنیم ، میبینیم که تمام اشخاصی که در این فیلمها بازی میکنند ، هر کدامشان نماد یک تفکر در جامعه فعلی ما هستند. در دیدن این فیلم و کلا فیلمهای حاتمیکیا ، باید سعی کرد هر چیزی را که در فیلم اتفاق میافتد و دیده میشود ، به نوعی به جامعه امروزیمان بسط بدهیم ، و در جامعه مصداقی برایش پیدا کنیم….